Nie da się udzielić jednoznacznej odpowiedzi na powyższe pytanie. Te granice się tu zacierają, za co bardzo ten film cenię, oczywiście jeśli zamiar był celowy.

Tytułowej "Revenge" dokonuje się dwa razy, z obu stron barykady tak naprawdę. Najpierw Mendeza na Mireyi za zdradę i Michaelu, który zabiera mu żonę, a później odwrotnie - to Michael dokonuje odwetu. Ale czy on jest naszym protagonistą? No właśnie, według mnie nie.

Gdyby przedstawić ten film z perspektywy Mendeza widzielibyśmy coś zgoła odmiennego. To on zaprosił do siebie swojego przyjaciela i to jego przyjaciel podstępnie kradnie mu żonę. To jego małżonka zdradza. Gdyby film skończyłby się w połowie po dokonanej zemście, to Mendez byłby protagonistą. Michael zasłużył na swój los, żonie dostało się najmocniej. Jasne, abstrahuję od tego, że zbyt mocno, ale wciąż Mendez byłby głównym bohaterem. Przy innym scenariuszu wyszłoby i nawet, że mu kibicujemy.

W przypadku właściwym tak się nie stało, Tony Scott poszedł jeszcze dalej, jednak nie sprawiając, że czyny Michaela uszły w oczach widzów na sucho czym skutecznie wyłamuje się schematom kinu zemsty. Przynajmniej ja taki miałem odbiór, nie wiem czy twórcy tak zamierzali. Jeśli tak, to brawo. Mam zrozumienie dla każdej ze stron (pomijając brutalność rozwiązań), jak i obie strony nie są protagonistami w 100%. Stylistyka na współczesny western również w tym podejściu pomogła.